مریخ نوردان ناسا احتمالاً به هنگام گشتزنی روی این سیاره در 30 سال پیش موجودات میکروارگانیسم زنده آن را سهواً از بین برده اند.
2 کاوشگر وایکینگ با هدف جستجوی حیاتی شبیه به حیات زمینی در مریخ در سال 1976 به این سیاره فرستاده شدند. نمونه‌هایی از خاک مریخ به وسیله بازوی روباتیک دو فضاپیما جمع آوری شد.

در یکی از آزمایش ها آب غنی از مواد مغذی به نمونه خاکی افزوده شد تا مشخص شود که آیا ارگانیسم ها قادر به پرورش و غذا دادن به خود هستند یا نه؟ همچنین در آزمایشی دیگر نمونه های خاک حرارت داده شد تا امکان بقای آن مورد بررسی قرار گیرد.

اما به گفته «درک شولز ماکوچ» از دانشگاه ایالتی واشنگتن و «جوپ هات کوپر» از دانشگاه «جاستاس لی بیگ» آلمان، میکروارگانیسم های مریخی تفاوت آشکاری با نمونه های حیاتی زمین دارند.

مایع موجود درون سلول های این میکروارگانیسم ها احتمالا آب نبوده بلکه ترکیبی از آب و آب اکسیژنه بوده است. بنا به گزارش ساینس، چنانچه این موجودات در مریخ می زیسته اند از آزمایشات کاوشگر وایکینگ جان سالم به در نبرده اند.

این موجودات غرق شده و مرده اند، زیرا توان زنده ماندن در مقدار زیادی آب را نداشته اند.

کشف مواد سیاره‌ای در مدار کوتوله سفید
ستاره‌شناسان انگلیسی اعلام کردند برای نخستین بار،‌ موفق به کشف مواد سیاره‌ای در مدار یک کوتوله سفید شده‌اند.



ستاره‌شناسان انگلیسی اعلام کردند برای نخستین بار،‌ موفق به کشف مواد سیاره‌ای در مدار یک کوتوله سفید شده‌اند.
به گزارش هیم تایمز، این کشف می‌تواند نشانه‌هایی را از به انتها رسیدن منظومه شمسی تا میلیاردها سال آینده به دست دهد.
این گروه از دانشمندان در دانشگاه وارویک حلقه‌ای غیرعادی از گازهای غنی از گاز یافته‌اند که در فاصله اندکی پیرامون یک کوتوله سفید قرار دارد.
کوتوله سفید اصطلاحا به ستاره‌ای می‌گویند که دیگر خواص خود را از دست داده است. کوتوله سفید یادشده در فاصله 463 سال نوری در صورت فلکی سنبله قرار دارد.
تحلیلی که آنان روی بقایای منگنز،‌ آهن و کلسیم در این حلقه انجام دادند، نشان داد این مواد بقایای تبخیرشده شهاب‌سنگی هستند که حدود 50 کیلومتر طول داشت.
شهاب‌سنگ یادشده به درون مدار این کوتوله سفید کشیده و تبدیل به غبار شده بود.

پنومونی باکتریایی چیست ؟

پنومونی باکتریایی عفونت و التهاب ریه در اثر باکتری ها. این بیماری معمولاً مسری نیست . د رهمه سنین بروز می کند ولی درکودکان خردسال و بزرگسالان بالای 60 سال شدیدتر است .
علایم شایع
تب بالای 9/38 درجه سانتیگراد و لرز
کوتاهی نفس
سرفه همراه با خلط حاوی خون یا رگه های خونی
تنفس سریع
درد سینه که با نفس کشیدن بدتر می شود.
درد شکم
خستگی
کبودی لب ها و ناخن ها (نادر)
علل
عفونت با باکتری هایی نظیر پنوموکوک ، هموفیلوس ، استرپتوکوک یا استافیلوکوک .
عوامل افزایش دهنده خطر
سن (نوزادان ، شیرخواران و بزرگسالان بالای 60 سال )
تجویز داروهای ضد سرطان
استعمال دخانیات
بیماری های تضعیف کننده مقاومت بدن نظیر بیماری های قلبی ، سرطان ، سل ، نارسایی احتقانی قلب ، دیابت ، یا بیماری های مزمن ریوی
جراحی اخیر
نامطلوب بودن وضعیت سلامت عمومی به هر دلیل
زندگی در شرایط پرجمعیت یا غیر بهداشتی
ضعف دستگاه ایمنی ناشی از بیماری ها یا داروها
اعتیاد به الکل
بستری بودن در بیمارستان
پیشگیری
اقدام فوری برای درمان عفونت های تنفسی
واکسیناسیون علیه پنوموکوک و آنفلوانزا در مورد افرادی که در معرض خطر آن قرار دارند.
اجتناب از عوامل خطرساز تا حد امکان
عواقب مورد انتظار
معمولاً با درمان در عرض 2-1 هفته بهبهود می یابد، ولی در خردسالان یا سالمندان ممکن است بیشتر به طول انجامد.
عوارض احتمالی
تراوش جنبی (تجمع مایع بین دو لایه پرده پوشاننده ریه ها)
گسترش عفونت
آبسه ریه
درمان
اصول کلی
- بررسی های تشخیصی ممکن است شامل بررسی های آزمایشگاهی نظیر کشت خلط ، کشت خون و شمارش سلول های خونی و نیز عکس ساده قفسه سینه و اسکن ریه باشد.
- بستری در بیمارستان برای موارد متوسط تا شدید ممکن است لازم باشد. ممکن است حمایت تنفسی ، تجویز مایعات وریدی ، تخلیه ترشحات تنفسی و داروهای وریدی ضرورت یابد.
- در موارد خفیف ممکن است درمان در منزل انجام شود.
- برای مرطوب کردن هوا از یک دستگاه مرطوب کننده با بخار سرد استفاده کنید. ریختن دارو در دستگاه مرطوب کننده جهت بخور احتمالاً سودمند نخواهد بود. دستگاه مرطوب کننده را هر روز تمیز کنید.
- در صورتی که سرفه همراه خلط یا موکوس باشد نباید از داروهای ضد سرفه استفاده کرد زیرا در این شرایط سرفه به تخلیه ترشحات ریوی کمک می کند.
- در صورتی که سرفه خشک ، بدون خلط و دردناک باشد از داروهای ضد سرفه می توان استفاده کرد.
- از یک بالشتک گرم کننده تنظیم شده بر روی درجه حرارت کم یا کمپرس داغ برای تخفیف درد سینه استفاده کنید.
داروها
آنتی بیوتیک ها برای مقابله با عفونت
برای تسکین ناراحتی خفیف ممکن است استفاده از داروهای بدون نسخه نظیر استامینوفن ، کافی باشد.
فعالیت
تا هنگام کاهش تب و برطرف شدن درد و کوتاهی نفس در بستر استراحت نمایید. پس از درمان ، فعالیت های طبیعی خود را هر چه سریع تر از سر بگیرید.
رژیم غذایی
رژیم غذایی خاصی نیاز نیست . مصرف مایعات را افزایش دهید؛ هر ساعت حداقل یک لیوان آب یا آشامیدنی های دیگر بنوشید. افزایش مصرف مایعات به رقیق شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسانتر شدن تخلیه آنها با سرفه کمک می کند.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم پنومونی (ذات الریه) باشید.
بروز موارد زیر در طی درمان :
ـ تب
ـ درد غیر قابل تسکین با گرم کردن یا داروهای تجویز شده
ـ تشدید کوتاهی نفس
ـ تیرگی یا کبودی ناخن های دست و پا یا پوست
ـ خلط خونی
ـ تهوع ، استفراغ یا اسهال
- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید . داروهای تجویزی ممکن است باعوارض جانبی همراه باشند.

این بیماری بدنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می کند ، عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می شود و بدین ترتیب عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می کند و باعث ایجاد بیماری اوتیت مدیا می گردد .  
    
   
 
? اوتیت مدیا به سه صورت دیده می شود :

1) اوتیت مدیای حاد (AOM:Acute Otitis Media ) معمولاً یک عفونت باکتریائی حاد بهمراه عفونت دستگاه تنفسی فوقانی می باشد .

2) اوتیت مدیای حاد عود کننده : اگر اوتیت مدیای حاد سه بار یا بیشتر در 6 ماه یا 4 بار یا بیشتر در یک سال اتفاق افتد از نوع عود کننده می باشد .

3) اوتیت مدیای منتشره (OME:Otitis Media with Effusion ) عفونت مقاوم و بدون علامت مایع گوش میانی که به اوتیت مدیای حاد عود کننده بدون سابقه ابتلا به AOM منجر میشود .

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، کودکان تا سن 7 سالگی 93 درصد یک مورد یا بیشتر و 39 درصد 6 مورد یا بیشتر ابتلا به این بیماری را تجربه می کنند . تغذیه با شیر مادر و سیگار نکشیدن در منزل احتمال ابتلا به اوتیت مدیای حاد را کاهش می دهد .

علائم AOM شامل درد گوش ، تب (ولی در برخی موارد بدون تب) ، آبریزش بینی و سرفه و کاهش شنوائی می باشد . در اطفال چند ماهه ممکن است بدون علامت باشد در این مورد حساسیت زیاد اغلب نشانه درد گوش و AOM می باشد .

اوتیت مدیای منتشره ( OME ) اغلب بدون علامت می باشد . سیگار کشیدن ، سابقه فامیلی ابتلا به بیماری اوتیت میانی ، جنس پسر ، ابتلا به اوتیت مدیای حاد در سال اول زندگی از عوامل مستعد کننده ابتلا به این بیماری می باشد .

 گرچه این بیماری ممکن است در هر سنی روی دهد، عمدتا نوزادان و کودکان کم‌سن را مبتلا می‌کند. اکثر کودکان تا سن سه سالگی دست کم یک بار به آن مبتلا شده‌اند.

این امر ممکن است به علت باریک‌تر بودن لوله‌های استاش (که گوش میانی را به حلق متصل می‌کنند) در کودکان نسبت به بزرگسالان باشند. در نتیجه به علت تخلیه نشدن ترشحات گوش میانی، زمینه برای عفونت فراهم می‌آورد.

?  اوتیت مدیا براساس تظاهرات بالینی طبقه بندی می شود.
1-اوتیت مدیا حاد:

وجود مایع در گوش میانی که با علائم و نشانه های حاد بیماری در موضع ‍( مانند گوش درد، خروج ترشحات گوش میانی، تورم پرده صماخ ) و یا در کل بدن مانند تب همراه می باشد.
2-اوتیت مدیا مقاوم:

وجود علائم تقریبا شدید (درد و تب) پس از سه روز درمان با ‎آنتی بیوتیک و ادامه فشار و التهاب در پشت پرده صماخی.
3- اوتیت مدیا با ترشح:
ترشح گوش میانی 6 روز پس از یک دوره درمان آنتی بیوتیکی برای اوتیت مدیا حاد، ادامه دارد که ممکن است تا چند هفته یا چند ماه طول بکشد.
4-اوتیت مدیا راجعه:
وقوع حداقل 3 دوره اوتیت مدیا حاد  در 6 ماه و یا 4  دوره اوتیت مدیا حاد در 12 ماه.  

?  عوامل زمینه‌ساز

عوامل معینی – چه محیطی و  چه عواملی فراسوی کنترل فرد – وجود دارد که ممکن است خطر عفونت گوش را در کودک افزایش دهد. ار جمله:

•قرار داشتن در معرض دود سیگار محیطی.
•داشتن سابقه عفونت‌ گوش، سرماخوردگی‌های مکرر، یا داشتن سابقه خانوادگی عفونت‌های گوش.
• رفتن به مهد کودک.
• به طور نارس یا کم‌وزن متولد شدن.
• به خواب رفتن با بطری شیشه شیر یا استفاده از پستانک.
• پسر بودن.
• داشتن آلرژی‌های که به احتقان یا پرخونی مخاط بینی منجر  شود.
نشانه‌های عفونت گوش در کودکان

متاسفانه کودکان کم‌‌سن نمی‌توانند حرف بزنند تا به شما بگویند که چه ناراحتیی‌ دارند.

وجود این نشانه‌ها در کودک‌تان ممکن است بیانگر ابتلای او به عفونت گوش میانی باشد:

• درد، که ممکن است به صورت ناآرامی کودک، دست زدن و کشیدن گوش،
•تحریک‌پذیر بودن حین تغذیه، یا به گریه‌افتادن کودک هنگام خواباندن او خود را نشان دهد.
•ترشح سفید یا زردرنگ از گوش که ممکن است بویی نامطبوع داشته باشد.
• تب که معمولا بین 37?78 تا 40 درجه سانتی‌گراد است.
•اشکال در شنوایی

?  اپیدمیولوژی:

در کودکان بسیار شایع است و بیشترین وقوع آن از 6 ماهگی تا  3 سالگی می باشد.
اتیولوژی: ریسک فاکتورهایی که بروز اوتیت مدیا را افزایش می دهند عبارتند از: فصل ( در زمستان بیشتراست)، ناهنجاری مادرزادی، فاکتورهای محیطی، نژاد    ( در سفید پوستان بیشتر است)، سن اولین ابتلا( هرچه سن ابتلای اولیه کمتر باشد، دوره های وقوع بیماری شدیدتر و مقاومتر بوده و احتمال عود آن بیشتر است ) و جنس ( در پسران بیشتر است ).
?  میکروبیولوژی:
استرپتوکوکوس پنومونی(35%)، پاتوژن باکتریایی غالب است که با اوتیت مدیا حاد در ارتباط است. پاتوژن های رده دوم و سوم به ترتیب عبارتند از هموفیلوس آنفولانزا(25% ) و موراکسلا کاتارالیس(15%). از دیگر باکتری های پاتوژن می توان از استافیلوکوک اورئوس، استرپتوکوک پیوژن، اشرشیاکولی نام برد.

 ? درمان :

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، اگر کودک شما عفونت گوش میانی دارد، مهم است کودک را برای تشخیص و درمان مناسب به نزد دکتر ببرید. متخصص اطفال تعیین خواهد کرد که ?یا این عفونت باکتریایی است یا ویروسی.

اگر عفونت باکتریایی باشد، دکتر شما آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد. اگر عفونت ویروسی باشد، آنتی بیوتیک آن را درمان نخواهد کرد، بنابراین تجویز آنها نه تنها فایده‌‌ای ندارد، بلکه ممکن است عارضه ایجاد کند.

با توجه به این که عفونت‌های ویروسی شایع‌تر هستند، پزشکان در بسیاری موارد در کودکانی که از جهات دیگر سالم باشند، آنتی‌بیوتیک تجویز نمی‌کنند و منتظر رفع خودبخودی عفونت باقی می‌مانند.

اما در هر حال موارد عفونت گوش میانی کودکان نیاز  به ویزیت پزشک دارند

برای تسکین درد می‌توانید به کودکتان مسکن‌هایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن بدهید. به کودکتان آسپیرین ندهید، مگر اینکه دکترتان آن را تجویز کند. همچنین گذاشتن یک بالشتک گرم‌کننده روی گوش کودک بگذارید هم به تسکین او کمک می‌کند. دکتر ممکن است قطره گوش هم برای کودک تجویز کند.

در کودکانی که دچار عفونت‌‌های مکرر گوش می‌شوند، ممکن است با جراحی لوله‌هایی در گوش کار گذاشته شود تا به کاهش تجمع مایع در گوش میانی- که زمینه‌ساز عفونت است-  کمک کند.

1- هدف:
کنترل درد، ریشه کنی عفونت، جلوگیری از عوارض و پیچیدگی، جلوگیری از بازگشت عفونت، جلوگیری از مصرف آنتی بیوتیکهای غیر ضروری و کاهش عوارض ناشی از درمان.
 2- آنتی بیوتیک درمانی:
انتخاب آنتی بیوتیک بر اساس حساسیت میکروبی، میزان نفوذ به مایع گوش میانی، اثر بخشی بالینی، میزان تحمل بیمار، سن بیمار و
قیمت دارو می باشد. استفاده از آنتی بیوتیک برای درمان اولیه اوتیت مدیا ترشح دار توصیه نمی شود.

علیرغم آن که یک سوم انواع هموفیلوس آنفولانزا و حداقل سه چهارم انواع موراکسلا کاتارالیس بتالاکتاماز تولید می کنند، آموکسی سیلین هنوز اولین خط درمان است که علیه استرپتوکوک پنومونی اثر عالی و بر اکثر هموفیلوس آنفولانزاهای موجود در گوش میانی? نیز موثر است. از داروهایی که بر مولدهای بتالاکتاماز موثرند می توان از کوآموکسی کلاو، کوتری موکسازول، اریترومایسین/سولفی سوکسازول، کلاریترومایسین،   برخی سفالوسپورین های خوراکی نسل دوم و سفیکسیم نام برد.

جهت درمان پنوموکوک های مقاوم به پنی سیلین، که هم اکنون مشکل بزرگی شده است، استفاده از دوز بالای آموکسی سیلین ، اریترومایسین و یا کوتری موکسازول ممکن است موثر باشد.

? درمان داروئی :

داروی انتخابی برای این بیماری آموکسی سیلین می باشد که با دوز 40mg/kg/day منقسم در 3 دوز برای ده روز متوالی تجویز می شود . در اوتیت مدیای حاد عود کننده آموکسی سیلین 20mg/kg/day برای 6 3 ماه یا در طول تابستان تجویز می شود .

در موارد زیر می توان از داروهای آلترناتیو دیگر استفاده کرد :

1) بیماران مبتلا به اوتیت مدیای حاد که به پنی سیلین آلرژی دارند .

2) مشاهده علائم مقاومت به داروی آموکسی سیلین بعد از 72 48 ساعت

3) اگر اوتیت مدیای حاد با فاصله 4 3 هفته از یک اوتیت مدیای حاد قبلی اتفاق افتد .

4) اوتیت مدیا با گوش درد شدید

5) اطفال کمتر از 6 ماه با تب بالا

6) بیماران با ضعف سیستم ایمنی

فارنژیت‌ التهاب‌ و عفونت‌ حلق‌ ناشی‌ از میکروب‌های‌ مختلف‌.
علایم شایع
گلودرد
اختلال‌ بلع‌
احساس‌ غلغلک‌ یا توده‌ در گلو
تب‌
تورم‌ غدد لنفاوری‌ در گردن‌ (گاهی‌)
گلو ممکن‌ است‌ قرمز بوده‌ یا با یک‌ غشای‌ خاکستری‌ پوشیده‌ شده‌ باشد (گاهی‌)
درد عمومی‌ بدن‌
علل
عفونت‌ باکتریایی‌، ویروسی‌ یا قارچی‌. شایع‌ترین‌ عوامل‌ میکروبی‌ مسؤول‌ این‌ عفونت‌ عبارتند از:
باکتری‌ها ـ استرپتوکوک‌ ، گنوکوک‌ ، هموفیلوس‌ ، پنوموکوک‌ ، کورینه‌ باکتریوم‌ یا استافیلوکوک‌
ویروس‌ها ـ ویروس‌ ابشتین‌ ـ بار و بسیاری‌ از انواع‌ ویروس‌های‌ تنفسی‌
قارچ‌ها ـ کاندیدا
عوامل افزایش دهنده خطر
بیماری‌های‌ تضعیف‌ کننده‌ مقاومت‌ بدن‌
خستگی‌ یا کار زیاد
دیابت‌ شیرین‌
نقص‌ دستگاه‌ ایمنی
استعمال‌ دخانیات‌
سوء مصرف‌ الکل‌
روابط‌ جنی‌ دهانی‌
همه‌گیری‌ها، که‌ در طی‌ آن‌ همه‌ افراد در معرض‌ خطر ابتلا قرار دارند
زندگی‌ دست‌ جمعی‌ مثلاً در سربازخانه‌، مدرسه‌ یا مهد کودک‌
پیشگیری
دوری‌ از تماس‌ نزدیک‌ با فرد دچار گلودرد
انجام‌ به‌ موقع‌ واکسیناسیون‌ از جمله‌ واکسن‌ دیف
عواقب مورد انتظار
اکثر موارد فارنژیت‌ ویروسی‌ خود به‌ خود بهبود می‌یابد. سایر انواع‌ فارنژیت‌ با آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای‌ ضدقارچ‌ قابل‌ علاج‌ است‌
عوارض احتمالی
اپی‌گلوتیت‌، منجر به‌ انسداد کامل‌ تنفسی‌
پنومونی‌
تب‌ روماتیسمی‌، مخملک‌ یا گلومرولونفریت‌ در موارد فارنژیت‌ استرپتوکوکی‌ کامل‌ درمان‌ نشده‌
عفونت‌ گوش‌
سینوزیت‌ یا رینیت‌
درمان
- آزمایش‌ کشت‌ گلو و شمارش‌ سلول‌های‌ خون‌ برای‌ تعیین‌ نوع‌ عفونت‌ ممکن‌ است‌ انجام‌ شود.
- مراقبت‌ در منزل‌ معمولاً کافی‌ است‌.
- بستری‌ در بیمارستان‌ در مورد فارنژیت‌ ناشی‌ از دیفتری‌ یا هموفیلوس‌ ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد.
- غرغره‌ چای‌ غلیظ‌ گرم‌ یا سرد، یا محلول‌ آب‌ نمک‌ (یک‌ قاشق‌ چایخوری‌ نمک‌ در 250 سی‌سی‌ آب‌ گرم‌ (معادل‌ یک‌ بطری‌ نوشابه‌). غرغره‌ کردن‌ را هر چند نوبت‌ که‌ می‌خواهید انجام‌ دهید.
- از یک‌ دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ با بخار سرد برای‌ مرطوب‌ کردن‌ هوای‌ اتاق‌ استفاده‌ کنید. این‌ کار احساس‌ خشکی‌ و گرفتگی‌ گلو را تخفیف‌ می‌دهد. دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ را هر روز تمیز کنید.
- در صورت‌ تورم‌ دردناک‌ غدد لنفاوی‌ گردن‌، از کمپرس‌ با آب‌ گرم‌ حداقل‌ 4 بار در روز هر بار 30-20 دقیقه‌ استفاده‌ کنید. اگر در طی‌ این‌ عمل‌، گرمای‌ کمپرس‌ حفظ‌ گردد مؤثرتر خواهد بود. مواظب‌ باشید پوست‌ خود را نسوزانید.
- مسواک‌ خود را عوض‌ کنید. میکروب‌های‌ عامل‌ عفونت‌ ممکن‌ است‌ در لابه‌لای‌ پرزهای‌ آن‌ مستقر گردد.
- تا برطرف‌ شدن‌ عفونت‌ از استفاده‌ حوله‌ یا غذای‌ مشترک‌ اجتناب‌ کنید.
داروها
برای‌ ناراحتی‌ خفیف‌، مصرف‌ داروهای‌ بدون‌ نسخه‌ نظیر استامینوفن‌ ممکن‌ است‌ کافی‌ باشد. از دادن‌ آسپیرین‌ به‌ کودکان‌ برای‌ هرگونه‌ بیماری‌ ویروسی‌ خودداری‌ کنید زیرا در مطالعات‌ ارتباط‌ مصرف‌ آن‌ با بروز نشانگان‌ رای‌ نشان‌ داده‌ است‌.
استفاده‌ از قرص‌های‌ بدون‌ نسخه‌ مخصوص‌ گلو ممکن‌ است‌ به‌ تسکین‌ ناراحتی‌ گلو کمک‌ کند.
آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای‌ ضدقارچ‌ برای‌ مقابله‌ با عفونت‌های‌ باکتریایی‌ یا قارچی‌. برای‌ جلوگیری‌ از عوارض‌ قلبی‌، یا کلیوی‌ فارنژیت‌، دوره‌ درمان‌ آنتی‌بیوتیک‌ را حتماً به‌ پایان‌ برسانید.
فعالیت
محدودکردن‌ فعالیت‌ها تا برطرف‌ شدن‌ علایم‌ لازم‌ است‌
رژیم غذایی
مصرف‌ مایعات‌ را افزایش‌ دهید. روزانه‌ حداقل‌ 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید، و در موارد تب‌ بالاتر بیشتر بنوشید. اگر بلع‌ غذاها جامد باعث‌ درد می‌شود تا چند روز از مایعات‌ یا غذاهای‌ نرم‌ استفاده‌ کنید.........................................................................................  اگر شما دارای‌ علایم‌ فارنژیت‌ باشید.
بروز موارد زیر در طی‌ درمان‌:
ـ اختلال‌ بلع‌ یا تنفس‌
ـ تب‌، سردرد شدید
ـ ترشحات‌ غلیظ‌ بینی‌
ـ سرفه‌ همراه‌ با خلط‌ سبز، زرد، قهوه‌ای‌ یا خونی‌
ـ بثورات‌ پوستی‌
ـ ادرار تیره‌ رنگ‌
ـ درد قفسه‌ سینه‌